Het vertrek
maandag 21 augustus 2000
Gelukkig hebben we vrijdag nog gebeld of voor de doorreis door Wit-Rusland een visum nodig is. Dat blijkt sinds 1 mei 2000 het geval. We krijgen het advies van een Ruslandkenner om het visum in Nederland te regelen. Aan de grens is het niet makkelijk, zo niet onmogelijk. Bovendien zou je dan voor de terugreis in Moskou een visum moeten regelen. Begin er maar eens aan zonder kennis van de Russische taal in een land waar de mensen het zelf niet nodig hebben.
Op dus naar Den Haag voor een visum, dat ter plaatse tegen dubbele betaling meteen kan worden afgegeven. Het is rustig op het consulaat. Om 9 uur wordt de deur speciaal voor ons open gedaan en kunnen we op ons gemak een vragenformulier invullen. Samen met het visum voor Rusland, ons paspoort en een betaling van 200,00 per persoon ( 50,00 voor de heenreis, 50,00 voor de terugreis + verdubbeling vanwege de spoedbehandeling) verdwijnt het papiertje dat we net hebben ingevuld naar achteren. Maar 10 minuten later staan we met visum in ons paspoort weer buiten. Wel duur, maar toch opgelucht dat we er nog op tijd voor konden zorgen.
Omdat we toch in Den Haag zijn en de visa snel zijn afgehandeld, hebben we nog tijd over om naar Scheveningen te gaan. We gaan voor een strandwandeling, maar we belanden in de haven. Daar liggen een paar Poolse zeilschepen afgemeerd ter voorbereiding op de Sail 2000, later deze maand in Amsterdam. Onder grote belangstelling klimmen matrozen hoog in de mast om - ja waarom eigenlijk?
dinsdag 22 augustus 2000
Een halfuur eerder dan op het reisschema staat aangegeven, nemen we de trein naar Amsterdam. We zijn dus ruim op tijd voor de trein naar Hannover.
![]() |
![]() |
De hele reis hebben we een ruime coupé voor ons alleen. Wat een luxe! In Nederland stoppen we alleen in Amersfoort, Deventer en Hengelo. Over de grens in Bentheim krijgen we een nieuwe locomotief. Dat duurt een minuut of tien. Dan rijden we verder Duitsland in. We stoppen nu wat vaker. In Hannover heeft de trein een paar minuten vertraging opgelopen, maar we hebben toch nog tijd genoeg om de aansluitende slaaptrein naar Warschau te halen.Er is zelfs nog tijd om in de stationshal Duitse reischeques in te wisselen voor marken en een fles limonade te kopen voor onderweg.
Bij het instappen in de trein naar Warschau moeten we onze
kaartjes afgeven aan de conducteur. We delen een 6-persoons
couchette met twee moeders en hun dochters. Als wij binnenkomen
zijn deze al bezig zich in de smalle bedden te wurmen. Veel
plaats is er niet, ook al door alle bagage die ook in het
compartiment moet worden opgeslagen. Maar uiteindelijk lukt het
wel allemaal. Hoewel het al laat is, willen we toch nog even
verder kijken in de trein. Voornamelijk op de gang staan dus. In
de coupé naast ons blijkt nog iemand uit Nederland te zitten,
die vaker met deze trein heeft gereisd. Hij vertelt ons dat het
normaal is dat de treinkaartjes worden ingenomen en dat wij die
pas de volgende morgen bij aankomst in Warschau terugkrijgen. Ook
vertelt hij dat iedere wagon een eigen conducteur heeft en over
een minibar beschikt, waar je bier en limonade kunt kopen en 's-morgens
koffie. Blijkbaar ook sterkere dranken, want we hebben de indruk
dat de conducteur, die de kantine beheert, aardig aan zijn tax is.
We zoeken onze bedden op en proberen te wennen aan de cadans van
de wielen. De slaap is licht, bij hevige schokken lig je weer
wakker, totdat je opnieuw wegdommelt. Om 3 uur is de trein
opvallend stil, geen deining, geen cadans. Slaande deuren en daar
floept het licht aan: paspoortcontrôle. Niets aan de hand, dus
weer rustig verder slapen. Een halfuur later, de trein rijdt
alweer, gaat weer het licht aan, opnieuw paspoortcontrôle, nu de
Poolse douane. We krijgen zelfs een stempel in ons paspoort,
nadat eerst in een boek is gekeken of we geen ongewenste personen
zijn. Dat is niet geval, we kunnen nu rustig verder slapen.
woensdag 23 augustus 2000
Af en toe nog wel wakker geweest, maar meestal gauw weer
ingedommeld.
Om half negen een bonk op de deur. We krijgen onze treinkaartjes
terug. Gelukkig maar, want onze terugreis zit er ook aan.
Warschau nadert snel, maar we hebben nog voldoende tijd om in de
kleren te schieten, of te fatsoeneren, afhankelijk van wat we
aanhebben. Een beetje verfrommeld en ongewassen rijden we het
Centraal Station van Warschau binnen. De eerste etappe zit erop.
We hebben onze treinreis gereserveerd tot en met Brest in Wit-Rusland,
maar we willen een paar dagen in Warschau blijven. Het is onze
eerste kennismaking met een Oosteuropees land. Moe, maar ook
nieuwsgierig, stappen we uit.
- verder: Warschau -