Begin mei 2008.
Inmiddels zijn we bijna 2 jaar verder en zullen we weer een paar weken in ons kasteel in Conques verblijven. In het dorp is in die tijd niet veel veranderd. Het leven gaat zijn gangetje. Niet voor iedereen, want de buurvrouw is vorig jaar overleden. De andere dames kaarten nog steeds en maken als het even kan een praatje met ons. We hebben een foto mee gebracht van een vorige sessie, die in het lokaal kan worden opgehangen als blijvende herinnering. De velden zijn groen van het koren dat al een halve meter hoog staat. De bermen tonen de mooiste kleuren door de uitbundige hoeveelheid veldbloemen, waarbij vooral het rood van de klaprozen steeds meer gaat overheersen langs de weg. Amandelen hangen centimeters groot aan de bomen. Van de granaatappelen is nog nauwelijks iets te zien, behalve de oude die er nog hangen van vorig jaar en veelal zijn leeggegeten door de vogels. We hebben de schapen van de boerderij tegenover ons nog niet naar buiten zien gaan, terwijl we ze wel horen blaten. De parkeerplaatsen aan de rand van het dorp worden overdag vooral ingenomen door de bouwvakkers die op verschillende plaatsen bezig zijn met het opknappen van huizen. Sommige ruïnes komen binnenkort weer tot leven. Weekend bewoners? Ook het plein voor de antieke Romaanse kerk krijgt een grote opknapbeurt. Er staat een groot bord van de Catalaanse overheid met de werkzaamheden die hier te gebeuren staan. De grote weegschaal voor voertuigen is weggehaald. Er komen bankjes en er kan straks feest worden gevierd. Aan de hoofdweg hebben we er een "casa rural" bij gekregen. Handig als iemand langs komt. Er is namelijk ook een douche en Ramona kan heel lekker koken! Er zijn veel nieuwe bordjes geplaatst die verschillende interessante wandel- en fietsroutes in het gebied aangeven. De Conca Dellà is aan zijn opmars begonnen. Nu ons huis nog.

We treffen het niet met het weer. Dagenlang zien we de voorspellingen voor Nederland, waar de temperaturen rond de 25° C liggen vanwege een hardnekkig hogedrukgebied, terwijl we het hier moeten doen met schommelingen tussen de 14° en 20° C, wat echt geen pretje is als dat gepaard gaat met regen, onweer, koude wind en vooral weinig zon. Nu is de regen voor Spanje op dit moment en in dit gebied wel erg welkom, want ze hebben hier een heel erg droge periode achter de rug. In Barcelona komen zelfs schepen met drinkwater uit Frankrijk aan vanwege een groot tekort. De boeren hoor je dus ook niet klagen. De last die wij er van hebben is dat de veldwegen bijna niet begaanbaar zijn, omdat de klei aan je schoenen blijft plakken, zodat wandelen in de landelijke omgeving bijna niet te doen is. Bovendien kunnen we erg weinig op het balkon zitten om van het uitzicht op de vallei te genieten. Af en toe is er nauwelijks uitzicht vanwege de laaghangende bewolking.

In huis valt gelukkig genoeg te doen. Vorig jaar heb ik al vanuit Nederland verschillende spullen meegenomen. We hadden een groot keukenblad en een boiler bij ons om de accommodatie in ons huis hier wat aan te passen aan de moderne tijd en ons verblijf wat comfortabeler te maken. Toen is het er niet van gekomen om met de aanpassingen te beginnen. We hebben vorig jaar erg veel gewandeld, druiven geplukt bij vrienden in een dorp verderop en ik heb alle elektrische leidingen vanaf de meterkast opnieuw aangelegd en verschillende groepen gemaakt, omdat we in huis een erg primitieve en misschien ook wel brandgevaarlijke situatie hadden (zie ook deel 1). Voorlopig heb ik alle draden maar op de muren geplaatst, want het maken van sleuven zou onherroepelijk tot grote problemen hebben geleid. Bovendien zou ik dan ook meteen al het stucwerk moeten aanpakken en daar was ik nog niet aan toe. Mijn bedoeling was toen om meteen over te stappen op 230 volt. Dat is echter niet gelukt, omdat de installateur pas kon komen, toen wij alweer naar Nederland vertrokken waren. Door alle andere activiteiten was ik gewoon te laat klaar. Het plaatsen van de boiler heeft pas zin als de stroom is omgezet naar het hogere voltage, want met 110 volt duurt het veel te lang, voordat het water warm is. Bovendien stond alles voordien op slechts één groep. Voor de boiler heb ik nu een aparte leiding gelegd naar de plaats waar die komt te hangen. Ook het aanleggen van een douche en wc op de begane grond is er tot nu toe bij in geschoten. Dus dat is nog een beetje primitief - emmer door de wc en wassen aan de wastafel met koud water - maar zolang het buiten niet vriest, is dat wel vol te houden.

10 en 11 mei 2008, Fira van Tremp.
Ieder jaar is er in Tremp een "fira", zeg maar de jaarmarkt. Er is dan een een week lang kermis met vooral veel attracties voor kinderen en op zaterdag en zondag is er van alles te doen voor de grote mensen. Er staan veel landbouwmachines en tractoren opgesteld, verschillende automerken etaleren hun topmodellen en in de winkelstraat is een soort van braderie in middeleeuwse stijl. Je krijgt erg veel te zien en te proeven van de regionale producten, vooral allerlei soorten worsten en kazen. Op een plein staat een grote tent opgesteld, waar een officiële worstmakers wedstrijd wordt gestreden. Vanuit de wijde omtrek laten worstmakers hier hun producten keuren door een select gezelschap dat er ongetwijfeld veel verstand van heeft. Maar op de Rambla staan ook veel stands met informatie van de verschillende overheden en over de bezienswaardigheden in de wijde omgeving. Leerlingen van de middelbare school verkopen planten en houden een loterij om geld in te zamelen voor hun schoolreis, hoewel de bestemming nog niet bekend is. Voor ons is het altijd een gezellige dag, want er zijn veel mensen op straat, er gebeurt van alles op cultureel gebied, waaronder het optreden van de "reuzen" van Tremp en het dansen van de traditionele "sardana". Aan het eind van de zondag is er een groot vuurwerk, dat al de hele dag op de Rambla met een regelmatige vuurspuwende, tweekoppige adelaar wordt aangekondigd. We blijven de hele dag in Tremp, ook al gaat tussen 14.00 en 17.00 uur alles dicht vanwege de siësta. Tijd om even een hapje te eten en de e-mail te bekijken in het internetcafé.

20 mei 2008.
Hoera! Het is eindelijk gelukt. Vandaag is het een historische dag. De installateur is gekomen, heeft een uurtje gewerkt en toen hadden we een nieuwe stroommeter in huis en kunnen we voortaan beschikken over 230 volt. Als een van de laatste huizen - niet het laatste - in het dorp. Van te voren had ik uiteraard alle lampen verwisseld en de elektrische apparaten uit de stopcontacten gehaald. Na een uur kon ik die dus opnieuw aansluiten zonder de wisseltransformator ertussen. Die mogen vanaf nu de kast in. Alleen de oude koelkast van 130 volt hebben we moeten vervangen door een modernere die we uit Nederland hebben meegenomen. Dat scheelt uiteindelijk ook in de ruimte, want we kunnen in de toekomst een kookplaat op de koelkast zetten. Dan kan het oude gasfornuis ook de deur uit en staat in de keuken alles op een rij op een werkbare hoogte. Dat scheelt in het gemak, maar straks ook in de rugklachten, omdat we niet meer zo gebukt hoeven te staan bij het schoonmaken van de groenten of bij het afwassen. Want intussen heb ik na het stuken van een stukje kromme muur het aanrechtblad vastgezet en de keukenkastjes gemonteerd op de plaatsen waar die ons het beste uitkomen. Er is onder het aanrecht bijvoorbeeld een plaats overgelaten voor de gasfles, die straks naast de koelkast komt te staan. Daarmee zijn we al een heel eind met de aanpassingen aan de moderne tijd. Uiteraard moet er nog het nodige gedaan worden aan betegelen, verder stuken en schilderen. Het zal bijvoorbeeld niet meer lukken om nog vóór ons vertrek de waterleiding en de afvoer voor het nieuwe aanrecht te realiseren. Dat wordt dus een nieuw project voor een volgende keer....

Intussen is het vandaag ook warmer geworden. Hoelang het weer zo blijft is niet zeker, omdat we blijkbaar in een wisselvallige periode zitten. Daarom zijn we er meteen maar op uit getrokken om wat in de buitenlucht te wandelen. In dit geval werd het Isona, waar we de installateur moesten gaan betalen en waar ik nog een oude druivenpers wilde fotograferen voor het hoofdstuk over de wijn. Het is een beetje de leidraad van deze vakantie geworden: het beschrijven van dit gebied en de wijnbouw, die hier eeuwenlang een belangrijke bron van inkomsten is geweest en heel goede wijnen voortbracht. Je leest er alles over in het hoofdstuk "wijnbouw". Het grappige van het hebben van zo'n thema is dat je op alles gaat letten wat ermee te maken heeft en dan heel veel resten vindt van die oude cultuur, zoals een oude druivenplant tegen een huis of resten van grote vaten. De wijnbouw is nu weer aan het terugkomen in sommige gedeeltes van deze streek. Hoe meer je erover praat of leest, hoe meer je ervan ziet of hoe meer mensen je ook dingen laten zien of wijzen op oude kenmerken. Bijvoorbeeld dat veel huizen, in ieder geval in de dorpen, een soort wijnkelder (bodega) hebben, waarin de wijn werd bewaard. Vergeet niet dat bij het eten bijna altijd wijn werd/wordt gedronken.